අසරණ වූ සිත වෙනතක යන්නේ... ඔබ පිටු පෑ දාටයි....

අසම්මත වුවත් ඔහුගේ තුරුළේ උණුසුම වින්දෙමි... පොළවේ සිසිලසේ නිදා උන් දුප්පත් පැළ පසෙක දා ආවෙමි.. අවසන සිසිලස දුන් දුප්පත් පැළත්.. ඔහුගේ උණුසුමත්.. මට අහිමිව ගියේය..සිතටම හොරා සිත වෙනත් උණුසුමක් පැතූ බව සැබෑය... නමුත් වැරදි මා පමණමද?
පිළිතුර ඇසීමටද ඇත්තේ දෙවියන් පමණි..

සඳ කිරණේ මෘදු සුවය දැනෙන්නේ..

හිරු සැගවූ දාටයි.
අසරණ වූ සිත වෙනතක යන්නේ...
ඔබ පිටු පෑ දාටයි.

නොසිතූ විලසින් අහිමිව ගියේ ඇයි...
පැතු සෙනෙහස මාගේ.
හද ඉකි බිද බිද හඩා වැටේ මට....
පිළිසරණය කාගේ.

ඔහුගේ උණුසුම සෙනහස නොමැතිව...
මගේ දිවියම අදුරුයි.
හිතා ගන්න බැහැ මට නම් දෙවිදුනි...
දෛවය හරි කුරිරුයි.