සඳ තනිවෙලා. . . .

කියවන සිනාසෙන මදහස ඇත         මතක
හඬනා විටදි සැනසුව හැටි වේ             මතක
ලග දුර වෙතත් මා ලග සිටි හැටි         මතක
තනිවම සීටින විට පමනද මා              මතක

අත්වැල් බැදන් ඇවිදපු ඒ පෙර           මතක
නුඹ ලග නැත්ත නිරතුරු සිත ඇත     මතක
උරහිස හිස තියන් කියවපු හැටි          මතක   
උකුලේ හිස හොවා නැලවනු හැටි      මතක

පාලුව නොමැත ඇත අපගැන රස      මතක
නිරතුරු ගෙවන්නේ අතරයි ඒ            මතක
නුඹ නැතිවිටදි තනි රකිනා පෙර        මතක
සිත යලි යලි සොයයි නුඹ රැන්දූ       මතක

Thanikama Danena Hama Mohotakama
Thaniyata Ma Laga Sitiye
Kadula Nuba Pamanai
Kelesa Oba Maa Atera Yannada
Sitha Laga Nuba Sitiya Sama Mohotakama
Nuwan Addarata With
Daga Karana Hama Mohothakama
Mage Sitha Addarata
Nuba Mithuriyak Uwa
Hadana Hama Mohothakama
Duka Thuni Kala Nuba
Ma Laga Rademin Nitharama
Kadula Nuba ....

හිනා වෙන්න,
හිත ඉකිබිදිනාවිට
කියා දුන්න නිල් දිගු දෑසේ. . .

තියාගන්න දුන් 
හිත යලි අරගෙන
ඇයි නුඹ නොකියා යන්න ගියේ. . .

එල එල සහන් අයියා

මතකයන් හිතින් අරන් 
යලි යලිත් හොරෙන්. . .
හීනයක් වගේ ඇවිත්
කිතිකවයි හෙමින්. . . .

සිතුවමක් වගේ මැවේ
සොඳුරු ඒ දසුන්. . . 
මතකයෙන් මැකී නොයේ 
සොයුරියේ ඉතින්. . .

හිරු නැගී මිලානවී
සඳද බැස ගිහින්. . .
පතිනියක් වෙලා නුඹත්
සත් වසක් ගිහින්. . .

අද එදා වගේම මයි
සොයුරු පෙම නිතින්. . .
නුඹගෙ ලෝකයේ සදා
සතුට රජකරන්. . .

සිනාසෙන නෙතු අතර
දගකරන මුතු කඳුල
රැකගන්න 
ගලා යන්නට නොදී. . .

සිනාසෙන සඳ මුවේ
සිනා උතුරා ලන්න
රැකගන්නේපා
සිනා කැන් පොදි. . .

ඉර කියා
තරුවකට රැවටිලා
මල කියා
නටුවකට හිනැහිලා
ජීවිතය 
සිහිනයක පටලලා
නුඹ කුමද
ඉකිබිදිනු තනිවෙලා. . .

ආදරෙන් ලග උන්න
නිල් දෑස දැක ගන්න
හිත තාම 
මග බලා ඉන්නවා. . .

දුර ඈත ගිය දාට
දැනුනෙ නැත්තේ කොහොම
මගෙ හිත 
ඉකි ගසා අඩනවා. . .

ලස්සනයි !

ඉර අව්‍රට පිය්මැන්නට
හඳ නොනගින 
අඳුරු රැයට
හඳක් වෙන්නෙපා. . .
හඳ දුරවැඩි හන්දා. . .


හඳ නැග එන පුරපෝයට
හඳ එලියට 
පිපෙන කුමුදු
කැකුලු වෙන්නෙපා. . .
යලි පරවෙන හන්දා. . .


වෙහෙස නිවන මදපවනට
සමවෙන්නට 
පාවෙන්නට
හිතන්නට එපා . . .
හෙමින් හෙමින් දුරයන හන්දා. . .


ඉරක් හඳක් මලක් නොවී
හිත අරගෙන 
නවතිනවද
හිත ගතොත් යලි යන්නට
නොදෙනා හන්දා. . .